Pages

ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM / ON AIR

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

ΤΕΡΛΕΓΚΑΣ: Ενας άντρας είναι δύσκολο να είναι πιστός - «Οι γυναίκες είναι το πάθος μου»

❱❱ Ο Βασίλης Τερλέγκας μιλάει για την καριέρα του, τα δύσκολα παιδικά χρόνια και το κομμάτι που είναι αφιερωμένο στον πατέρα του
❱❱ Οι νύχτες στο «Κοτέτσι», το κεφάλαιο «έρωτας» και το «όχι» σε αλκοόλ και ουσίες


Από την
ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Είναι ένας από τους αυθεντικότερους λαϊκούς ερμηνευτές της Ελλάδας, με πορεία δεκαετιών. Ο,τι έχει τραγουδήσει έχει γραφτεί από τον ίδιο και έχει γίνει επιτυχία.
Από τη «Γαρδένια» μέχρι τις «Στροφές» κι από το «Τι να μας πεις κι εσύ από τη ζωή σου» μέχρι το «Διαβατήριο». Απλός, σεμνός, ευχάριστος, ανοιχτόκαρδος, φιλικός, μιλώντας στην «Espresso» ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του...
Πότε και πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στις 29 Ιουνίου του 1961 σε ένα χωριουδάκι των Καλαβρύτων, το Πεύκο. Είναι το αγαπημένο μου χωριό κι αυτό και τα γύρω χωριά, όπως η Χόβολη και η Δάφνη, όπου πήγαινα σχολείο με τα πόδια... Μας έπαιρναν τα περαστικά αυτοκίνητα για να μας βοηθήσουν. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι. Ημουν από τα τυχερά παιδιά που γεννήθηκαν στο Νοσοκομείο των Καλαβρύτων, απέναντι από τη Λάκα του Καπή - την αιματοβαμμένη από τους Γερμανούς το 1943, που από τότε μέχρι σήμερα ψάχνουμε να βρούμε άκρη για τις αποζημιώσεις έτσι, για την τιμή των όπλων. Και λέω «τυχερός», γιατί πολλά παιδιά εκείνη την εποχή δεν γεννιόνταν στο νοσοκομείο, αλλά στο σπίτι, στον δρόμο, ακόμα και στα χωράφια όπου οι μητέρες δούλευαν.
Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;
Δύσκολα για τα σημερινά δεδομένα, καθώς υπήρχε φτώχεια και δυσκολίες, αλλά για μένα ήταν γεμάτα αθωότητα και ομορφιά. Δεν αλλάζω την παιδική μου ηλικία για κανέναν λόγο. Χαίρομαι που μεγάλωσα υπό αυτές τις συνθήκες. Η Αθήνα, βέβαια, ήταν μονόδρομος για όλους εμάς της επαρχίας που θέλαμε να αναζητήσουμε μία καλύτερη ζωή. Ετσι, τελειώνοντας το γυμνάσιο, έφυγα και πήγα λύκειο στο 7ο Παγκρατίου.




Φεύγοντας από το χωριό σας είχατε ανακαλύψει το μουσικό σας ταλέντο;
Βέβαια... Οταν τελείωσα το δημοτικό.
Πώς ξεκινήσατε;
Ως παιδί ήμουν κομπλεξικό. Εσωστρεφής πολύ και λιγομίλητος. Ο μόνος τρόπος που μου άρεσε να εκφράζομαι ήταν το τραγούδι. Ο πατέρας μου μού αγόρασε ένα μπουζούκι της εποχής κι έπαιζα και τραγουδούσα. Με άκουσε ο θείος μου, που ήταν επαγγελματίας, και με πήρε μαζί του στα πανηγύρια. Ετσι ξεκίνησα, από το δημοτικό τραγούδι. Δεκαέξι ετών ανέβηκα πρώτη φορά σε πατάρι, στο πανηγύρι στα Τριπόταμα.
Και έρχεστε στην Αθήνα και συνεχίζετε; 
Οχι, τον πρώτο καιρό μέχρι να προσαρμοστώ το άφησα. Μετά βγαίναμε και πηγαίναμε με τους συμμαθητές μου να φάμε στην Ηλιούπολη, σε μια μουσική ταβέρνα. Ηξεραν τα παιδιά ότι τραγουδάω, γιατί τους τραγουδούσα. Ετσι είπαν στον επιχειρηματία να πω ένα τραγούδι. Οταν με άκουσε, μου είπε: «Σε θέλω για δουλειά!». «Μα, πάω σχολείο» του απάντησα και μου είπε: «Βρες τρόπο να τα συνδυάσεις!».
Και ξεκίνησα να δουλεύω στα Κανάρια, στην Αργυρούπολη, ως τραγουδιστής. Παράλληλα με το σχολείο, γιατί όπου υπάρχει θέληση βρίσκεται και τρόπος. Κοιμόμουν μετά το σχολείο, πήγαινα στο μαγαζί με τα βιβλία μου, τελειώναμε πριν από τις 7, έπαιρνα συγκοινωνία από Ηλιούπολη για Παγκράτι, πήγαινα σχολείο, τελείωνε, διάβαζα και κοιμόμουν μέχρι το βράδυ, που πήγαινα για δουλειά. 
Τελειώνοντας το σχολείο ήμουν πια επαγγελματίας. Μέχρι να πάω φαντάρος, δούλευα σε διάφορα μαγαζιά.
Φαντάρος πού πήγατε;
Στη Μυτιλήνη. Παρουσιάστηκα στην Αθήνα στις διαβιβάσεις. Ημουν ασυρματιστής στα ραντάρ. Μια μέρα με πιάνει ο διοικητής μου και μου λέει: «Εσύ είσαι τραγουδιστής; Δηλαδή, αν σε αφήσω το βράδυ να βγεις έξω, θα πας να δουλέψεις;» «Φυσικά» του απάντησα. «Και πού θα πας για δουλειά;» με ρώτησε. «Σε ένα μαγαζί στα Μέγαρα που το λένε Κοτέτσι» του είπα. Γέλασε τόσο πολύ, που μου έδωσε έξοδο. «Ντάξει! Βγες απόψε και πήγαινε τραγούδα!» μου είπε. Στο μεταξύ, όντως δούλευα εκεί. Το πρόγραμμα αποτελούνταν από μένα, άλλον έναν τραγουδιστή και καμιά δεκαπενταριά κοπέλες! Φαντάσου τι γινόταν. 
Μεγάλη επιτυχία! Μετά έφυγα για τη μονάδα μου στη Μυτιλήνη. Τραγουδούσα κι εκεί, αλλά το σημαντικό είναι ότι εκεί έγραψα τις περισσότερες και τις μεγαλύτερες επιτυχίες μου. Το «Φεύγω γιατί είσαι θάνατος», που είναι κι ένα από τα αγαπημένα μου, και άλλα τραγούδια. Είχα μία κιθάρα και ασχολούμουν συνέχεια. Θυμάμαι που ο λοχαγός μου, Οικονομάκος ήταν το όνομά του, μου την είπε «νεκροκάσα» την κιθάρα μου και να την πάρω από μπροστά του. Τρελάθηκα!




Πρώτος δίσκος;
Το 1985. Ο τίτλος ήταν «Οταν νυχτώνει». Μόλις τελείωσα τον Στρατό, είχα τα τραγούδια έτοιμα, μπήκα στούντιο, τα ηχογράφησα και κυκλοφόρησε. Εκτοτε ξεκίνησα αυτή τη δουλειά γιατί έπρεπε να ζήσω. Ενας άσημος τραγουδιστής που δεν τον ξέρει κανείς, αλλά ποτέ δεν έχει μείνει από δουλειά. Οπου έχω πάει για δουλειά, δόξα τω Θεώ, δεν με απέρριψαν ποτέ. Αντιθέτως, έχω φτάσει σε σημείο να παρακαλάω επιχειρηματία να μου δώσει άδεια για να ξεκουραστώ φωνητικά.
Και πότε από άσημος γίνατε διάσημος;
Ποτέ! Δεν θεωρώ τον εαυτό μου διάσημο. Δεν ξέρω καν αν υπάρχουν διάσημοι πια. Ο Κολοκοτρώνης είναι διάσημος, κατά τη γνώμη μου, κι αυτός τώρα τελευταία έχει αρχίσει και ξεχνιέται. Δεν επιδίωξα ποτέ την αναγνωρισιμότητα και τη διασημότητα, γιατί δεν με ενδιέφερε.
Δεν κυνηγούσα ένα επαγγελματικό όνειρο, αλλά ένα προσωπικό. Ενα στοίχημα με τον εαυτό μου. Για μένα το τραγούδι είναι τρόπος έκφρασης και διέξοδος. Ηθελα πάντα να μιλάω μέσα από τα τραγούδια μου. Τραγουδούσα και τραγουδάω για πάρτη μου!
Πόσους δίσκους έχετε γράψει;
Τριάντα πέντε.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Το «Μια γαρδένια», που είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου και γράφτηκε μετά τον θάνατό του. Και το «Ενας άγγελος χορεύει», που δεν το έχω γράψει εγώ.


Προσωπική ζωή;
Εχω παντρευτεί κι έχω χωρίσει δύο φορές. Εχω δύο γιους, τον Θοδωρή, που κλείνει τα 18 τον Ιανουάριο, και τον Δημήτριο-Παύλο, που είναι 13. Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά!
Ασχολείται κανείς από τους γιους σας με τη μουσική;
Μπα... Δεν νομίζω ότι τους αρέσει. Μια φορά είπα στον δεύτερο, όταν ήταν τριών - τριάμισι ετών, να του παίξω ένα τραγούδι και ποιο θέλει ως «παραγγελιά» και μου απάντησε «το Βatman, μπαμπά»!
Πόσες φορές έχετε ερωτευτεί;
Ο έρωτας είναι ένα έργο που το ζω στην καθημερινότητά μου! Πάντα είμαι ερωτευμένος! Με κάποια, με κάτι... Εχω ερωτευτεί με όποια γυναίκα ήμουν. Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση χωρίς να είμαι ερωτευμένος.
Εχετε μετανιώσει για πράγματα;
Ναι. Εχω μετανιώσει για πάρα πολλά. Είναι καλό να μετανιώνεις και να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος, γιατί αυτό σημαίνει ότι γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου, πράγμα πολύ δύσκολο. Θεωρώ ότι η μετάνοια φέρνει τελικά τη λύτρωση.




Η δουλειά σας συνδέεται με πάθη, αλκοόλ, ουσίες, τζόγο, γυναίκες...
Ποτέ μου δεν αγάπησα τη μέθη. Δεν νομίζω ότι βοηθάει σε τίποτα. Ημουν πάντα μακριά από αυτά τα πράγματα και πάντα φοβόμουν τη θάλασσα! Πράγματα που μου έλεγαν στο χωριό όταν ήμουν παιδί χαράχτηκαν μέσα μου. Οπως ότι το ποτό και τα ναρκωτικά θα με σκοτώσουν και ότι στη θάλασσα πνίγονται άνθρωποι και καράβια!
Ολα αυτά μου δημιούργησαν έναν φόβο που μάλλον με βοήθησε και με προστάτεψε. Και κάτι άλλο: Οταν ήμουν φαντάρος στη Μυτιλήνη, σε μία έξοδο πήγαμε στη γιορτή του ούζου. Δοκιμή στη δοκιμή, έφτασα στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου.
Από τότε δεν αντέχω ούτε να μυρίσω ούζο. Κι όταν ήμουν μικρός, 6-7 χρονών στο χωριό, κατέβηκα στο κατώι, άνοιξα το βουτσί και έπινα κρασί με ένα νεροπότηρο! Κόντεψα να πεθάνω! Ξύπνησα έπειτα από τρεις ημέρες. Δεν ξέρω πώς με έσωσε ο πατέρας μου τότε... Εκτοτε φοβήθηκα. Οπότε καταλαβαίνεις ότι απέχω.
Οχι αλκοόλ, όχι ουσίες, όχι τζόγος... Οι γυναίκες όμως;
Οι γυναίκες είναι το πάθος μου. Η μεγάλη μου αγάπη. Είναι ό,τι πιο όμορφο έχει πλάσει η φύση. Θεωρώ ότι ήμουν και παραμένω -δυστυχώς- ένας άνθρωπος που αγαπάει πάρα πολύ το ωραίο φύλο! Μου αρέσει να συναναστρέφομαι με ωραίες γυναίκες και με γυναίκες γενικώς! Μου αρέσει να τις θαυμάζω, να τους λέω όμορφα λόγια, να ερωτοτροπώ μαζί τους.
Παρ' όλα αυτά, ήσασταν πιστός;
Ενας άντρας είναι δύσκολο να είναι πιστός... Είναι σχετική έννοια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιστός άντρας. Γιατί είναι πολύ απλά θέμα εγωισμού. Εγώ υπήρξα φοβερά εγωιστής και έπαιρνα επιβεβαίωση μέσω των γυναικών και των ερωτικών μου περιπετειών. Ικανοποιούσα τον εγωισμό μου.
Τα τωρινά σχέδιά σας;
Ετοιμάζω μια νέα δισκογραφική δουλειά. Μέχρι τα Χριστούγεννα έχω επιλέξει να μην εμφανιστώ σε κάποιο μαγαζί, για προσωπικούς λόγους.




Είστε ευτυχισμένος;
Προσπαθώ να είμαι και προσπαθώ πιο πολύ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Γιατί αυτό μένει... Ολα τα υπόλοιπα περνάνε και χάνονται.

espressonews.gr 


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου